روایتی از ستون فقرات تهران

خاصیت سراب‌گونه کوهستان و خودنمایی قُبّه جانپناه قله توچال از «پیازچال» هم امیدبخش بود هم کِسل کننده؛ چراکه هرچه گام برمی‌داشتیم، گویا تغییری در وضعیت مکانی ما نسبت به قله مشاهده نمی‌شد. با این حال همه می‌دانستیم اگر قرار است قله‌ توچال صعود شود، باید صبری به تشنگی کویر داشته باشیم.
به گزارش ایسنا، تهران یکی از کوهستانی‌ترین استان‌های کشورمان به شمار می‌آید که کوه‌هایش هم ‌راستا با رشته‌های نور خورشید از شرق تا غرب این شهر امتداد یافته است و پیکره عظیم کوهستان تهران همچون ستون فقرات از زمین به آسمان قد کشیده است. هر یک از قله‌های این پیکره نیز همچون مهره‌های ستون فقرات بر سر خط الرأس آن بر آمده‌اند.

قله دارآباد نخستین مهره از این ستون فقرات است. دارآباد شرقی‌ترین قله از خط الرأس توچال در منطقه کوهستانی البرز مرکزی است. این قله در فاصله ۱۰ کیلومتری شرق قله توچال واقع شده‌است. بنابراین اگر بخواهیم مروری بر هر مهره از ستون فقرات تهران از شرق تا غرب آن داشته باشیم، باید یادآور شد که قله‌های «دارآباد» ۳۱۶۰ متر، «چپ دره» ۳۱۸۰ متر، «چمبره بند» ۳۱۶۰ متر، «شهربانو کوشک» ۳۲۸۰ متر، «سیاه بند» ۳۳۲۰ متر، «بند لارکرور» ۳۳۸۰ متر،«چال او» ۳۴۱۰ متر، «پیاز چال یا لِزُون شرقی» ۳۵۴۰ متر، «لزون غربی» ۳۵۸۵ متر، «برف‌چال» ۳۷۰۰ متر و «توچال» ۳۹۶۴ متر ارتفاع در این خط ارس قرار دارند.